[Beyzade1430] DUVAR

Hastanenin bir koğuşunda üç kötürüm bulunuyordu.Bunlardan
koğuşa ilk gelen,pencerenin önüne;ikincisi ortaya, üçüncüsü
ise kapı kenarına yatırılmıştı.Ortadaki hasta iyimser bir hasta
olduğu için neşeli konuşmalarıyla diğerlerini eğlendiriyor ve
acılarını azaltmaya çalışıyordu.Soğuk bir kış gecesinde
pencerenin yanındaki hasta öldü.Onu kaldırdıktan sonra ortadaki
hastayı yatırarak boşalan yere yeni bir hasta getirdiler.Pencere
önüne alınan iyimser adam,dışarıda gördüklerini arkadaşlarına
anlatmaya başladı..
Yol kenarındaki parkı,dev çınar ağaçlarını,cıvıldaşan
kuşları,işlerine koşuşan insanları,neşeli kuşları ve karşı
dağlardaki çiçek dolu tarlaları uzun uzun anlatarak çaresiz
durumdaki arkadaşlarını rahatlatıyordu.Adam bir müddet sonra gelip
geçenlere isimler takmaya başladı.Öteki hastalar,sabahları işe
gidenlerin,seyyar satıcıların ve akşam vakti yorgun argın eve
dönenlerin hikayelerini dinleye dinleye,onları gözleri önünde
canlandırabiliyordu.

Kısa bir süre sonra hastanenin ruha ağırlık veren havası
dağılmış ve bir türlü geçmek bilmeyen can sıkıntılı saatleri
tatlı hikayeler doldurmuştu.Bir gün ortadaki hastanın aklına
ansızın bir fikir geldi.

Eğer pencerenin önündeki hastaya bir şey olacak olsa oraya kendisi
geçecek,dışarıdaki renkli ve canlı hayatı bizzat kendi gözleri
ile görecekti.Bu düşünce kafasına yer etti.Yattığı yerden hep
bunu düşünüyor ve çareler araştırıyordu,sonunda onu buldu.

Pencerenin önündeki hastaya sık sık kriz geliyordu,adam bu durumda
komidinin üzerindeki ilaca güçlükle uzanıyor ve odada hasta
bakıcı bulunmadığı için kendisi alıyordu.Bir gece pencerenin
önünbdeki hastaya yine bir kriz geldiğinde,ortadaki hasta büyük
bir gayretle doğrularak onun ilacını deviriverdi,şişe yere
düşmüş ve param parça olmuştu.

Ertesi sabah pencerenin önündeki hastayı ölü buldular ve onu
kaldırdıktan sonra,ortadaki hastayı cam kenarındaki yatağa
geçirdiler.

Adam göreceği manzaranın heyecanıyla dışarıya baktığında
beyninden vurulmuşa döndü.

Pencerenin bir kaç metre ötesinde,simsiyah duvardan başka bir şey
yoktu...