[Kayzer.Net] iki embriyo...

-----------------alıntıdır------------------

>Karanlıktaymışlar. İki embriyo, bir ana rahminde...


>Her şeyden habersiz bekleşiyorlarmış, sudan bir beşiğin içinde...

>Sarılıp birbirlerine, karanlıkta uyumuşlar
öylece...


>Haftalar geçmiş, ikizler gelişmiş.


>Elleri, ayakları belirginleşmiş.


>Gözleri çıktıkça meydana,


>İkisi de çevrede olup biteni fark etmiş...


>Ne rahat, ne güvenli bir dünyaymış bu...


>Sıcak, ıslak, sevgi dolu...


>"Öyle güzel bir dünyada yaşıyoruz ki" demişler, "...bize ne

>mutlu..."


>


>Gel zaman git zaman, çevreyi keşfe girişmişler.


>Bu karanlık dünyayı ve hayatın kaynağını
deşmişler.


>Onları besleyip büyüten kordonu fark edince


>O kordonla kendilerini var eden Anne'lerine şükretmişler.


>Sonra başlamış bir varoluş  tartışması:


>"Buraya nereden geldik, biz nasıl olduk" diye sormuş ikizler...

>"Annemiz" demiş biri, "O bizi var etti, bize can verdi."
>"Ne biliyorsun" diye itiraz etmiş öteki, "Sen hiç Anneni görmedin

>ki...":


>"Belki de o sadece zihnimizdedir. Anne inancı bizi rahatlattığı için

>uydurduğumuz bir şeydir."


>


>Süredursun ana rahmindeki tartışma, ikizler büyüyüp gelişmişler.

>Rahme sığmaz olup tekmeleşmişler.


>Artık parmakları ve kulakları varmış
kerataların...


>Büyüdükçe anlamışlar ki, yolun sonu yakın...


>Gün gelecek, bu güzelim hayat bitecek;


>Karanlık bir yolculuk, onları bir başka diyara çekecek.


>


>"- Buradaki hayatımızın sonuna yaklaşıyoruz" diye fısıldamış

>ikizlerden


>biri efkarla...


>"- Ben gitmek istemiyorum" diye diretmiş öteki; "doyamadım ki
daha


>hayata..."


>"- Ama mukadderat alnına yazılandır; dua et, belki doğumdan sonra

>hayat


>vardır."


>Sormuş karamsar olan:


>"- Bir gün bize hayat veren kordon kesilecek. Ondan sonra başımıza


>neler


>gelecek?"


>Şiirle cevaplamış iyimser olan:


>"Birçok giden/ memnun ki yerinden/ çok seneler geçti/ dönen
yok


>seferinden..."


>


>Ve günlerden bir gün, yer sarsılmış, duvarlar kasılmış.


>Dayanılmaz sancılarla ikizler beklenen günün geldiğini anlamış.

>Buruşuk kollarıyla birbirlerine son kez sarılıp
vedalaşmışlar.


>Ve "ömrümüz bitti" diye çığlık çığlığa
ağlaşmışlar.


>Azrail sandıkları bir el kesmiş onları hayata bağlayan kordonu,

>Ağlaya ağlaya karanlık bir koridordan öbür hayata
çıkmışlar.


>


>Bu bir CAN DUNDAR Yazısıdır, hayatı sadece dünyadan ibaret sananlar


>gibi,


>yaşamlarının sadece ana rahminde olduğunu ve doğunca öleceklerini

>sanıyorlar..


>Kimbilir belkide bizde yanılıyoruz onlar gibi..


>Ölünce ölmüş değil, belkide doğmuş olacaz..Nerden bilebiliriz ki!

>


>Can Dündar

*********************************************

Hiç şüphemiz yok ki ve  bizler biliyoruz ki ; o zaman (yani olunce ) yeniden doğmuş olacağız.....

--~--~---------~--~----~------------~-------~--~----~
  Bu mesajı şu gruba üye olduğunuz için aldınız: Google Grupları "Kayzer.Net Aşk Sevgi Mizah Eğlence Grupları..." grubu.
 Bu gruba posta göndermek için , mail atın : KayzerNet@googlegroups.com
 Bu gruba üyeliğinizi sonlandırmak için şu adrese e-posta gönderin: KayzerNet-unsubscribe@googlegroups.com
 Daha fazla seçenek için, http://groups-beta.google.com/group/KayzerNet?hl=tr
adresinde bu grubu ziyaret edin
-~----------~----~----~----~------~----~------~--~---