[Beyzade1384] Alfabeyle dua

Küçük bir çoban bir Cuma günü koyunlari güdüyordu ki, ezanin
sesini duydu. Uzaktan, köy ahalisinin birer ikiser camiye dogru yol
aldigini görünce: "Ben de Rabbime yönelmeliyim. Ama O'na ne
diyecegim, nasil ibadet edecegim?" diye düsünmeye basladi.
Küçük çoban namaz kilmayi bilmiyor, ezberinde de ne bir sure, ne
bir dua bulunuyordu. Diz üstü yere çöktü, "elif, be, te, se..."
diye duydugu kadariyla alfabeyi saymaya basladi. Bu duayi birkaç
defa etti. Oradan geçen bir adam çocugun sesini duydu ve çalilar
arasindan ona bakti. Diz çökmüs, elini açmis, gözleri kapali
bir çocuk alfabeyi okuyordu. Çocuga: "Burada ne yapiyorsun
küçük?" diye seslendi. Çocuk "Dua ediyorum efendim" dedi. Adam
saskin bir bakisla "Niye alfabeyi okuyorsun" diye sordu. Çocuk
cevap verdi: "Hiç dua bilmiyorum. Fakat, Allah'in beni korumasini
ve koyunlarimi güderken bana yardim etmesini istiyorum. O her seyi
bildigine göre, harfleri yan yana koyan ve ne söylemek istedigimi
bilir diye düsündüm." Adam gülümsedi ve: "Kalbini ferah tut.
Inaniyorum ki Allah duani kabul edecektir."